BALLADA O HERBIE

Hej ! Zbierz się gawiedzi ty miejska, tarnowska

Skończ swary, wsłuchaj się cierpliwie.

A ja ci zaśpiewam gawiedzi beztroska

Balladę o naszej Leliwie.

Dawnymi to laty, pan Spytko bogaty,

Co herb miał na tarczy Leliwa,

Zbudował tu miasto, z księżyce i gwiazdą,
A gwiazda to była szczęśliwa:
Pan burmistrz miał pannę, złotowłosą Annę,

Piekarczyk dał serce jej w dani.

Lecz burmistrz bogaty, precz pędził od chaty,

Bo miał piekarczyka on za nic.

I rzekł mu raz w złości,

A niech cię wciurności,

Oddam ci ja moją dziewicę,

Gdy uczeń piekarzy, przyniesie mi w darze,

Gwiazdeczkę razem z księżycem.

Szedł biedny piekarczyk, bez herbu i tarczy,

I ludzi z daleka omijał.

Wtem spojrzy ku wieży i oczom nie wierzy,

Leliwa się w słońcu odbija.

Blankami ratusza, na wieżę wyrusza,

Leliwę do serca przytulił.

Burmistrzu mój panie, co chciałeś dostaniesz

Nie będziesz już bronił Anuli.

Hej ! koniec ballady gawiedzi ty płocha,

Gawiedzi wesoła, swarliwa.

I wiedz, że w Tarnowie każdemu kto kocha

Wnet szczęście przyniesie Leliwa.

Stanisław Wróbel