Strój kobiecy:

• biała, lniana koszula z przyramkami wiązana pod szyją czerwoną tasiemką i ozdobiona (przyramki, mankiety i rozcięcie z przodu koszuli), najczęściej czerwonym lub czarnym haftem;

• bordowy, zielony lub granatowy wełniany lub aksamitny gorset zdobiony koralikami i cekinami;

• "fartuch" (spódnica) suto marszczony z czterech lub przynajmniej z dwóch półek (tj. czterech szerokości płótna);

• szyta z jednej lub dwóch półek zapaska zdobiona na krawędziach haftem czerwonym lub czarnym;

• wełniana siwa (ciemnoniebieska lub szafirowa) sukmanka przepasana kolorową krajką w okolicach Kolbuszowej, Raniżowa i Grębowa sukmanki posiadały granatowe, a w okolicach Leżajska czerwone lub amarantowe stojące kołnierze i wyłogi rękawów;

• zimą kobiety nosiły "szuby" (kożuchy podbite czarnym futrem baranim);

• mężatki nosiły na głowie specjalnie wiązaną lnianą chustę czepcową, pod którą znajdowała się "chamełka" (obrączka z lipowego drzewa), na którą nawinięte były włosy pod czepkiem z koronki siatkowej;

• do stroju odświętnego mężatek należała płachta - "łoktuska" (szeroka chusta lniana składana po przekątnej i zarzucana na plecy).

Strój męski:

• brązowe  lub  siwe  (niebieskie)  portki na troki (ściągnięte sznurkiem lub tasiemką, z rozporkiem z boku) lub - później - portki "na oszewkę" (zapinane na guzik);

• przewiązana pasem lub sznurkiem i wypuszczona na wierzch portek koszula;

• lniana, przepasana pasem "płótnianka" (rodzaj płaszcza) lub sukmana z brązowego płótna rakszawskiego;

• słomiany kapelusz lub okrągła czapka magierka z brązowego płótna ozdobiona kukurydzą (cztery chwosty z czerwonej włóczki);

• w zimie bogatsi gospodarze nosili białe kożuchy odwrócone wełną pod spód;

• niegdyś noszono łapcie z łyka lipowego lub skórzane chodaki uszyte z jednego kawałka skóry (podobne do góralskich kierpców);

• skórzana, przewieszona przez ramię torba.

    Strój lasowiacki nie był jednolity, na podstawie badań można wyróżnić trzy jego lokalne odmiany w okolicy Kolbuszowej, Tarnobrzega i Leżajska.